W powszechnym wyobrażeniu operacje plastyczne uchodzą za domenę kobiet – to one kojarzymy z zabiegami korygującymi kształt nosa i powiększającymi piersi. Mało słyszymy o mężczyznach odwiedzających kliniki chirurgii plastycznej. Czy panowie w ogóle interesują się poprawkami wyglądu? Tak, i to coraz chętniej.
W realiach współczesnej kultury, panowie nie pozostają obojętni na niedoskonałości wzbudzające dyskomfort. A jednak w rozmowach towarzyskich mężczyźni nie chwalą się specjalnie liftingiem powiek, korektą nosa i liposukcją. Dlaczego tak jest? Co sprawia, że panowie robią to w tajemnicy przed otoczeniem albo tłumaczą korektę defektem zdrowotnym zamiast przyznać, że poszli pod skalpel głównie z powodów estetycznych. Presja otoczenia i tradycyjne stereotypy?
Kulturowe postrzeganie męskości
Od pokoleń funkcjonuje wizerunek mężczyzny nieprzesadnie dbającego o urodę. Choć w praktyce panowie od zawsze sięgali po różne formy upiększania (fryzury, stylizacja brody, modyfikacje ciała), to idea chirurgicznej poprawy uchodziła za „kobiecy kaprys”. W wielu kulturach obowiązuje przekonanie, że mężczyzna powinien być naturalny i niewzruszony na wszelkie drobne niedoskonałości, od kształtu uszu po rozmiar brzucha.
Tak silne stereotypy zniechęcają do otwartego mówienia o swoich kompleksach. Kto marzy o korekcie odstających uszu i asymetrycznego nosa, obawiać drwin i posądzenia o bycie próżnym. Że w oczach kumpli i rodziny straciliby na „męskości”, przyznając, że nie czują się komfortowo z własnym wyglądem. To wszystko mocno zakorzenione w tradycji stoi w sprzeczności z rzeczywistością.
Na szczęście zachodzi zmiana. Młodsze pokolenia mężczyzn odważniej mówią o estetyce. Moda na siłownię, zdrowe odżywianie i profesjonalną pielęgnację skóry zmienia postrzeganie „męskiego naturalnego wyglądu”. Operacje plastyczne wciąż jednak nie są integralną częścią tej debaty. Być może wynika to ze świadomej dyskrecji klinik i samych zainteresowanych. Wolą zachować wizerunek „bez zmian”. Jedno jest pewne: stereotypowe rozumienie męskości ewidentnie spowalnia ten proces.
Stereotypy „podtrzymujące milczenie”
Obok powyższego, funkcjonują konkretne stereotypy – głęboko zakorzenione. Wyglądają mniej więcej tak:
- „Dbanie o urodę to domena kobiet” –panowie mają po prostu zaakceptować to, co dała im natura.
- „Facet powinien być naturalny i nie narzekać na wygląd” –mężczyźni mają zupełnie nie zwracać uwagi na ewentualne defekty, jak krzywy nos czy ginekomastia, i jeśli im to przeszkadza, to znak słabości.
- „Skalpel? To sztuczne i próżne!” – każda modyfikacja ciała skalpelem musi oznaczać ekstrawagancką pogoń za ideałem.
Rezultat? Z obawy przed krytyką panowie wykonują zabiegi w absolutnej tajemnicy, Wstydzą się przyznać kolegom i komentarzy typu: „Co, nie jesteś facetem, że musisz się poprawiać jak laska?” W rodzinnym gronie czasem partnerka popiera ideę (zauważa, jak bardzo mąż cierpi z powodu np. odstających uszu), ale dalsza rodzina może reagować szyderstwem. W efekcie społecznym tematem są głównie kobiece operacje plastyczne. Panowie tymczasem milczą, co błędnie utrwala wrażenie, że to wybryk albo egzotyka. A fakty są takie, że popyt na męskie zabiegi plastyczne i medycyny estetycznej rośnie, lecz niewielu pacjentów otwarcie się do tego przyznaje.
Teraz mężczyzna, jeśli chce się pozbyć garbu na nosie, nie wie z kim o tym porozmawiać. Bez rad i opinii realnie korzystających z zabiegów, pacjent jest bardziej narażony na działanie przypadkowych „cudownych” ofert i nierzetelnych lekarzy.
Rośnie zainteresowanie męskimi zabiegami
Pomimo kulturowego milczenia, statystyki pokazują wyraźny wzrost liczby mężczyzn korzystających z chirurgii plastycznej i medycyny estetycznej. Gabinety odnotowują rosnące zainteresowanie:
- Rynoplastyką (korektą kształtu nosa),
- Liposukcją (np. usunięcie tkanki tłuszczowej z brzucha, boków, podbródka),
- Ginekomastią (redukcją nadmiaru tkanki piersiowej),
- Plastyką powiek (usunięcie opadającej skóry wokół oczu),
- Modelowaniem linii żuchwy (czyli konturowanie dolnej części twarzy).
Wśród powodów wymieniają chęć dopasowania wyglądu do rosnących oczekiwań społecznych. Coraz większa ekspozycja w mediach społecznościowych i nacisk na atrakcyjny wygląd nie omijają już panów, zwłaszcza młodsze pokolenia.
Największą zmianę widać wśród młodszych dorosłych (20- i 30-latków), którzy dorastali w epoce selfie i instagramowej presji na perfekcję. Dla nich chirurgia plastyczna to mniejszy „szok” kulturowy. Natomiast w starszych pokoleniach panów wciąż nie brakuje, ale wybierają maksymalną dyskrecję: zabieg tłumaczą np. „koniecznością medyczną” (np. rzekoma korekta przegrody nosowej), by uniknąć podejrzeń o próżność.
Motywacje i obawy
Dlaczego tak naprawdę panowie wybierają zabiegi? Lista powodów okazuje się zaskakująco podobna do tej, jaką podają kobiety. Chęć usunięcia defektu anatomicznego, który latami budził zażenowanie – np. krzywy nos po dawnym urazie, „klapnięte” uszy, nadmierne boczki tłuszczowe. Albo ginekomastia, utrudniająca swobodne chodzenie na basen.
Z drugiej strony występuje cała masa obaw: jak otoczenie zareaguje, czy koledzy z pracy nie zaczną docinać i kwestionować „męskości”? Czy rodzina nie wyśmieje, że coś takiego robię w dorosłym wieku?
Gdy przełamiemy obawy (np. dzięki wsparciu partnerek, kolegów albo przykładom z mediów), mamy szansę na realną poprawę samopoczucia. Motywacja w większości przypadków wcale nie jest „próżna”.
Trzeba o tym rozmawiać
Zachowywanie operacji plastycznych w tajemnicy tworzy błędne koło: panowie myślą, że to rzadkość, więc wolą się nie przyznawać, a przez to inni mężczyźni również nie mają przykładów, że takie zabiegi wcale nie są czymś ekstremalnie egzotycznym. Otwarta rozmowa mogłaby przynieść liczne korzyści, m.in.:
- Wsparcie i wymiana doświadczeń: Gdy planujemy korektę nosa, chętnie porozmawiamy, jak wygląda rekonwalescencja i koszty zabiegu.
- Zmiana presji społecznej: Im częściej mężczyźni będą mówić o operacjach bez zażenowania, tym mniej „niemęskie” to będzie w oczach ogółu.
- Większa świadomość ryzyka i realnych efektów: Dzięki historii sukcesów i ewentualnych niepowodzeń pacjent może podjąć lepszą decyzję co do wyboru lekarza i sposobu leczenia.
- Zrozumienie wśród partnerów, rodziny: Otwartość rodzi akceptację, bliscy wiedzą, skąd taka decyzja i dlaczego to ważne.
W efekcie wszyscy zyskują: kliniki – bo pacjenci przychodzą z lepszą wiedzą i bardziej realistycznymi oczekiwaniami, mężczyźni – bo czują wsparcie i brak odosobnienia, a także społeczeństwo jako całość – bo normy kulturowe są mniej opresyjne i pozwalają ludziom wybierać, co dla nich dobre. Jeżeli będziemy wciąż milczeć, budowane przez dekady stereotypy zostaną zna mi na kolejne dekady.
Świadome podejście do operacji plastycznej: wskazówki dla mężczyzn
Chirurgia plastyczna to szeroka dziedzina medycyny. Zanim przeprowadzimy operację, zdajmy sobie sprawę, że to poważna ingerencja w organizm i wymaga zarówno przemyślenia własnych motywacji, jak i konsultacji medycznych. Ale po kolei:
- Konsultacja z lekarzem: Nie ograniczaj się do jednego specjalisty. Sprawdź kilka opinii, zapytaj o ryzyka, przebieg rekonwalescencji, możliwe efekty. Zdobądź wiedzę o ewentualnych przeciwwskazaniach zdrowotnych.
- Motywacja wstępna: Czy zabieg realnie rozwiązuje twój kompleks albo poprawi komfort życia? Unikaj działań pod presją mody czy sugestii otoczenia, jeśli sam nie czujesz potrzeby.
- Realistyczne oczekiwania: Rezultat operacji w większości przypadków poprawia wygląd, ale nie zmieni osobowości i nie usunie życiowych problemów.
- Plan na rekonwalescencję: Zabiegi często wymagają wolnego czasu, by dojść do siebie. Zaplanuj urlop lub okres mniejszej aktywności.
- Budżet i styl życia: Upewnij się, że stać cię na to zarówno finansowo, jak i czasowo.
Jeśli już podjąłeś decyzję, nie bój się powiedzieć o niej bliskim lub przyjaciołom – może otrzymasz większe wsparcie, niż przypuszczałeś.
—
Artykuł sponsorowany
